Jakiego rodzaju są rodzaje klas zagrożenia pożarowego?

Urządzenia tryskaczowe, czyli innymi słowy, instalacja tryskaczowa należy do stałych sprzętów gaśniczych (SUG) i są stosowane do gaszenia pożarów we wczesnej fazie za pomocą zapasu wody, czyli środka gaśniczego.

Oprzyrządowanie obiektów w tryskacze ułatwia oprócz znacznego zmniejszenia strat powstałych wskutek pożaru, również zwiększenie powierzchni stref pożarowych i długości dojść ewakuacyjnych.

Ma to duży wpływ na zmniejszenie kosztów inwestycji. Budynki, które powinny być wyposażone w stałe urządzenia gaśnicze, określa rozporządzenie w kwestii zabezpieczenia przeciwpożarowej budynków. Projektowanie, wykonanie oraz eksploatacja tego typu urządzeń tryskaczowych w Polsce odbywa się najczęściej w oparciu o wskazówki amerykańskie NFPA 13 czy niemieckie VdS CEA 4001. Tryskacz powinien być całkowicie zaprojektowany, wytworzony i eksploatowany zgodnie z jednym wybranych standardów.

Nie wolno wykonywać jakichkolwiek kombinacji między poszczególnymi standardami, gdyż występują niezwykle duże różnice między nimi, zarówno jeśli chodzi o źródła wody, jak i właściwości chronionych przestrzeni. Podstawą do zaaranżowania takiego narzędzia jest zakwalifikowanie go do odpowiedniej klasy zagrożenia pożarowego - zależnie od rozmiaru oraz typu chronionych miejsc i od typu ochranianych w tego typu sposób materiałów czy sposobów ich przechowywania. Należy mieć na uwadze również rodzaje opakowań, w jakich są składowane materiały. Wielokrotnie bywa tak, że palność opakowania (ekspozytory tekturowe) jest większa, niż palność surowców przechowywanych.

Klasy niebezpieczeństwa pożarowego są nazywane za pośrednictwem oznaczenia LH dla niewielkiego zagrożenia, OH dla średniego, HHP dla znacznego w lokacjach produkcyjnych i HHS dla dużego niebezpieczeństwa w tamtym miejscu, gdzie są przechowywane materiały.